Why is the Jesus Christ lizard my favorite animal?
Blijf op de hoogte en volg Roos-Veerle
28 April 2015 | Colombia, Sogamoso
Mijn laatste schrijfsel, zo voelt het, het is mooi geweest. Of ik er nou juist aan doe om na ‘13’ reisverslagen te stoppen, geen idee ;). Ik heb er van genoten om zo nu en dan wat op papier te zetten over mijn (innerlijke) reizen, en ik hoop jullie ook!
Ik ben nou iets meer dan vier maanden in Columbia geweest en heb ik weer meer ervaring mogen op doen in het lesgeven, in dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen: Yoga!!! Ik heb ontzettend leuke studenten mogen lesgeven! Na elke yoga les weer zie ik zoveel stralende, contente gezichten, dat ik me altijd zo dankbaar voel dat ik dit ‘werk’ mag doen! Zo had ik een Ierse studente begin april die vroeg of ze nog verder les bij me kon volgen. Want ze wou haar volgende vakantie wel langskomen met een groep vriendinnen in Nederland! Die vraag heeft me aan het denken gezet. En dat is iets waar ik me mee bezig wil houden als ik terug ben in Nederland: Yoga workshops geven! Hoe, wat en waar!? Hoe kan ik mijn liefde voor deze oosterse filosofie, of beter gezegd ‘empirische wetenschap’ doorgeven? So exciting om over na te denken! Ook heeft mijn moeders yogadocente mij aangeboden om in haar yogastudio les te geven, en mag ik een stukje schrijven in haar yogablad! Nog meer enthousiasme binnen in mij!
Het duurt niet lang meer voordat ik weer voet op Nederlandse aardbodem zet! Begin juli waarschijnlijk al ^_^. Maar eerst ga ik nog mijn andere grote liefde opzoeken op de grens van Mexico en the USA. Miguel heeft mij in Columbia opgezocht en nu vlieg ik zijn kant op begin mei! Na dit bezoek in Mexico/Texas, ga ik ook werken in de sales (non-yogic) in Florida en South-Carolina. En dan vind ik het wel genoeg geweest en wil ik heel graag naar de Albert Hein, euhhh, ik bedoel Nederland ;)!
Om mijn laatste blog af te sluiten met 3 ‘Wist je dat?’:
1) Wist je dat… Ik niet alleen in alle continenten (behalve Afrika) heb gereisd, maar ook heb gewoond. Echt cultuur snuiven (al moest ik in Columbia wel oppassen dat dat niet een ongepaste gewoonte werd;) ).
2) Wist je dat… Ik 3 jaar geen fashionable kleren heb geshopt! 3 jaar (met de aanloop voor het sparen voor mijn reis erbij)!!! 3 jaar lang heb ik mezelf verteld ‘dat is nu even niet voor Roos’. Met de consequenties van dien dat ik binnenkort MOET shoppen (omdat ik bang ben dat ik in mijn houthakkers kleren van de Columbiaanse ‘ Zeeman’ niet zo goed verkoop in de sales, in een land als Amerika wat erg op de buitenkant is gefocust;)).
Het ‘probleem’? Ik kan het niet meer! Nu ik dit issue omschrijf barst ik in verscheurend lachen uit... maar the fact is dat ik al meerdere malen in tranen ben uitgebarsten omdat ik al een paar keer rennend een winkel ben uitgegaan omdat alleen al naar kleren kijken te pijnlijk was. Ik dacht in alle prijzen van kledingstukken in termen van huur en eten per maand. Drie jaar de hand op de knip houden heeft mijn geest drastisch veranderd. Ik ben in een soort van innerlijke crisis gekomen, waarin ik niet meer weet met wat voor kleren ik me nu kan en wil identificeren. Dat dit mogelijk was… had ik nooit voorzien!
3) Wist je dat… In elk land ik weer een beetje anders ben. Mijn voeding veranderd, de kleren die ik draag veranderen, mijn vervoersmiddel veranderd, ik doe aan andere sporten (in Columbia heb ik ‘tejo’ geleerd, een soort van jeu de boules maar dan anders;)), en ik praat anders. Dat laatste heeft met de Engelse taal te maken. Waarin ik de afgelopen twee jaar mij heb moeten uitdrukken. Nu spreek ik soms bijna gemakkelijker Engels dan Nederlands. En als je van mijn beginnende reisverslagen nog weet, was Engels voor mij altijd DE grote barrière, een nachtmerrie! Maar na twee jaar, geeft ik liever yoga les in het Engels dan in het Nederlands en ben ik in een relatie met een Amerikaan. Iets wat ik nooooooit voor mogelijk had gehouden.
En aan dit punt wil ik graag mijn laatste woorden vuil maken. Door yoga heb ik geleerd dat ik mijn eigen realiteit creëer. En als ik bij voorbaat al zeg ‘dat is niet mogelijk’, dan haal ik de magie uit het leven. Vandaar dat de Jesus Christ lizard mijn favoriete dier is. Hij maakt het onmogelijke, mogelijk!
Een zonnegroet en een toet op je lieve snoet,
Roos (a.k.a. Rose, Rosey-Rose, Roo-bags, Ross, Rosita, Rosemaria… just a couple of the names that have been referring to me)
Ik ben nou iets meer dan vier maanden in Columbia geweest en heb ik weer meer ervaring mogen op doen in het lesgeven, in dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen: Yoga!!! Ik heb ontzettend leuke studenten mogen lesgeven! Na elke yoga les weer zie ik zoveel stralende, contente gezichten, dat ik me altijd zo dankbaar voel dat ik dit ‘werk’ mag doen! Zo had ik een Ierse studente begin april die vroeg of ze nog verder les bij me kon volgen. Want ze wou haar volgende vakantie wel langskomen met een groep vriendinnen in Nederland! Die vraag heeft me aan het denken gezet. En dat is iets waar ik me mee bezig wil houden als ik terug ben in Nederland: Yoga workshops geven! Hoe, wat en waar!? Hoe kan ik mijn liefde voor deze oosterse filosofie, of beter gezegd ‘empirische wetenschap’ doorgeven? So exciting om over na te denken! Ook heeft mijn moeders yogadocente mij aangeboden om in haar yogastudio les te geven, en mag ik een stukje schrijven in haar yogablad! Nog meer enthousiasme binnen in mij!
Het duurt niet lang meer voordat ik weer voet op Nederlandse aardbodem zet! Begin juli waarschijnlijk al ^_^. Maar eerst ga ik nog mijn andere grote liefde opzoeken op de grens van Mexico en the USA. Miguel heeft mij in Columbia opgezocht en nu vlieg ik zijn kant op begin mei! Na dit bezoek in Mexico/Texas, ga ik ook werken in de sales (non-yogic) in Florida en South-Carolina. En dan vind ik het wel genoeg geweest en wil ik heel graag naar de Albert Hein, euhhh, ik bedoel Nederland ;)!
Om mijn laatste blog af te sluiten met 3 ‘Wist je dat?’:
1) Wist je dat… Ik niet alleen in alle continenten (behalve Afrika) heb gereisd, maar ook heb gewoond. Echt cultuur snuiven (al moest ik in Columbia wel oppassen dat dat niet een ongepaste gewoonte werd;) ).
2) Wist je dat… Ik 3 jaar geen fashionable kleren heb geshopt! 3 jaar (met de aanloop voor het sparen voor mijn reis erbij)!!! 3 jaar lang heb ik mezelf verteld ‘dat is nu even niet voor Roos’. Met de consequenties van dien dat ik binnenkort MOET shoppen (omdat ik bang ben dat ik in mijn houthakkers kleren van de Columbiaanse ‘ Zeeman’ niet zo goed verkoop in de sales, in een land als Amerika wat erg op de buitenkant is gefocust;)).
Het ‘probleem’? Ik kan het niet meer! Nu ik dit issue omschrijf barst ik in verscheurend lachen uit... maar the fact is dat ik al meerdere malen in tranen ben uitgebarsten omdat ik al een paar keer rennend een winkel ben uitgegaan omdat alleen al naar kleren kijken te pijnlijk was. Ik dacht in alle prijzen van kledingstukken in termen van huur en eten per maand. Drie jaar de hand op de knip houden heeft mijn geest drastisch veranderd. Ik ben in een soort van innerlijke crisis gekomen, waarin ik niet meer weet met wat voor kleren ik me nu kan en wil identificeren. Dat dit mogelijk was… had ik nooit voorzien!
3) Wist je dat… In elk land ik weer een beetje anders ben. Mijn voeding veranderd, de kleren die ik draag veranderen, mijn vervoersmiddel veranderd, ik doe aan andere sporten (in Columbia heb ik ‘tejo’ geleerd, een soort van jeu de boules maar dan anders;)), en ik praat anders. Dat laatste heeft met de Engelse taal te maken. Waarin ik de afgelopen twee jaar mij heb moeten uitdrukken. Nu spreek ik soms bijna gemakkelijker Engels dan Nederlands. En als je van mijn beginnende reisverslagen nog weet, was Engels voor mij altijd DE grote barrière, een nachtmerrie! Maar na twee jaar, geeft ik liever yoga les in het Engels dan in het Nederlands en ben ik in een relatie met een Amerikaan. Iets wat ik nooooooit voor mogelijk had gehouden.
En aan dit punt wil ik graag mijn laatste woorden vuil maken. Door yoga heb ik geleerd dat ik mijn eigen realiteit creëer. En als ik bij voorbaat al zeg ‘dat is niet mogelijk’, dan haal ik de magie uit het leven. Vandaar dat de Jesus Christ lizard mijn favoriete dier is. Hij maakt het onmogelijke, mogelijk!
Een zonnegroet en een toet op je lieve snoet,
Roos (a.k.a. Rose, Rosey-Rose, Roo-bags, Ross, Rosita, Rosemaria… just a couple of the names that have been referring to me)
-
29 April 2015 - 03:16
Frans Krijnen:
Hallo Roos,
Wat fijn om te horen.
Ja die kleertjes aan de buitenkant! 't zegt iets maar ook niet alles.
Heel leuk om wat van je te horen en zo op papier te mogen lezen.
Ging gisteren ff liggen en werd om 3.00 uur wakker.
Ben blij met je en nog enkele maandjes
Liefs papa -
29 April 2015 - 07:35
Mila:
Heeey sweety!!
Wat leuk om te lezen over je. 2 jaar lang op reis.. wauw. Een totaal ander leven!
Misschien hoort het wel bij Nederland dat je zo weer weet hoe je moet shoppen ;)
Zou kunnen! Anders neem ik je mee naar de IJ hallen, 2e ehands kleding voor bijna graaaatis.
Heel erg gaaf dat je al de mogelijkheid hebt gekregen om in NL ook je passie te leven. En voor een yogablad schrijven! Wauw!
Dus alles word al voor je 'geregeld' en je bent nog niet eens terug. Wauw.
Nou lieverd, ik hoop dat je ontiegelijk van je lover gaat genieten.
Liefs!!!! xx -
29 April 2015 - 18:19
John And Corrie Segeren:
Hi Roos.
Thank you for sharing your live history with us.
Prachtig de levenservaring waarvan je hebt mogen genieten
En hebt kunnen delen Met familie en vrienden.
Welcome back to Holland You will do well in whatever live has in store.
Don"t worry about your wardrobe You look good in anything Roos
You are beautifull in more way"s than one.
Love you Roos.
John and Corrie.
-
02 Mei 2015 - 20:51
Martin Maud:
Dag lieve Roos,
Met veel plezier hebben we je gevolgd op jouw avonturenblok.
Geniet van de laatste maanden en dan kunnen we je weer in levende lijve aanschouwen en in onze armen sluiten
Liefs Martin en Maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
