Does life get any better?!
Blijf op de hoogte en volg Roos-Veerle
19 Oktober 2013 | Thailand, Bangkok
Damn it, dacht ik even onmisbaar te zijn. Blijkt dat iedereen het prima zonder me af kan (al dan niet beter). Vroeg mijn vader of we elkaar in India konden ontmoeten in de vakantie (aug. 2014) Hallo!? Hoelang wil je me weg hebben?! Ik ben nog steeds van plan na één jaar terug te komen! Verreweg van onmisbaar en weer een illusie minder. Arme ik. Kortom desidentificatie met de ‘mind’ wordt aan gewerkt, maar schiet geen donder op;).
Toen was ik gefrustreerd (ik schrijf mijn blog vaak in etappes). Maar wat had je dan verwacht na 44 dagen, 24/7 met een koppel op de boot, die de kunst van kibbelen tot in de puntjes beheerst? Deuren op deze boot waren ver te zoeken, ‘lucky me’ dat ik naast de wc sliep. Zeker na een avond royaal proosten (2L port en twee flessen wijn) op een goede tijd samen. De geluiden waren niet in de buurt van engelengezang. Het beste medicijn, wat ik kon bedenken, was met mijn ipod zo hard mogelijk, tegen jezelf te zeggen dat deze geluiden allemaal menselijk zijn...
Algoed, na met Geoff, Merlinda & Glen op een boot te hebben gewoond, woonde ik nog drie dagen bij Michael op Magnetic Island. Dit was een periode waarbij ik zelf niet aan het roer stond. En was mede om die reden emotioneel uitputtend voor mij. Gelukkig vloog ik 9 oktober naar mijn oom Arjen in Sydney, waar ik een aantal dagen had om bij te tanken. Ik heb erg genoten van de tijd met mijn oom samen! Naast de toerist uithangen en zeilen op zijn trimaran, hebben we vooral lekker veel gepraat.
15 oktober was het tijd om het land te verlaten waar het kleingeld zo zwaar en onlogisch is, waar ik lange tijd op blote voeten heb gelopen, waar de luchten en sterrenhemel on-be-schrijv-e-lijk mooi zijn en waar ik de kokosnoten van het strand heb geraapt om ze vervolgens van kant te maken. Intens heb ik kunnen genieten van deze prachtige natuur. En dat maakte het contrast met Bangkok behoorlijk groot.
Gedurende mijn vlucht naar Bangkok had ik veel moeten huilen (zoals ik dit reis jaar altijd doe in een periode van omschakeling). Dit keer omdat ik door tig angsten heen ging. Ik was zo bang dat ik het niet alleen zou redden. Angst om niet alleen de weg te kunnen vinden. Angst om geen toegang tot geld te hebben. Angst om overvallen te worden. Angst om verkeerd voedsel te eten, omdat ik dan ernstig ziek word, zonder dat er iemand zou zijn om voor mij te zorgen. Maar als je je angsten bekijkt, dan valt zelf het ergst denkbare scenario wel mee. Het is maar net hoe je er tegen aankijkt. En deze les begin ik een stukje te leren in mijn huidige reisperiode. Dat onze geest het meest krachtige middel is waar we over beschikken omdat je je eigen realiteit creëert.
Dat maakt dat ik van het prachtige offer gebruik maak wat Joost me heeft aangeboden (Joost nogmaals ontzettend bedankt dat je je appartement ter beschikking stelt nu je op vakantie bent!). Ik verblijf nu buiten het centrum van Bangkok, waar ik nog geen toerist heb gezien. En mede hierdoor ontdek ik hoe heerlijk en leuk ik het vind om alleen te zijn (dit had ik werkelijk nooit gedacht!). Ik maak veel contact met de Thaise mensen om me heen en dat is echt hilarisch! Mijn beste vriend is nu google translate, wat ik dan aan de Thaise mensen laat lezen of ik laat mijn telefoon het uitspreken voor de niet geletterden. Dit is genieten! Thaise mensen zijn zo behulpzaam en de hele familie, straat, omgeving wordt erbij gehaald om mijn vraag te beantwoorden. Ik voel me een koning te rijk hier en geniet enorm van al het lekkere eten hier (precies spicy genoeg;)), de Thaise massage (heerlijk om uitelkaar getrokken te worden en iemand die over je heen loopt;)) en zelfs genoot ik ervan om door de stromende regen te lopen. Door plassen van 10cm diep heb ik gebanjerd en kwam thuis als een verzopen katje met een glimlach van oor tot oor.
Ik stuur je warme gedachtes vanuit de grootste stad van Thailand (กรุงเทพมหานคร, Krung Thep Maha Nakhon)
Toen was ik gefrustreerd (ik schrijf mijn blog vaak in etappes). Maar wat had je dan verwacht na 44 dagen, 24/7 met een koppel op de boot, die de kunst van kibbelen tot in de puntjes beheerst? Deuren op deze boot waren ver te zoeken, ‘lucky me’ dat ik naast de wc sliep. Zeker na een avond royaal proosten (2L port en twee flessen wijn) op een goede tijd samen. De geluiden waren niet in de buurt van engelengezang. Het beste medicijn, wat ik kon bedenken, was met mijn ipod zo hard mogelijk, tegen jezelf te zeggen dat deze geluiden allemaal menselijk zijn...
Algoed, na met Geoff, Merlinda & Glen op een boot te hebben gewoond, woonde ik nog drie dagen bij Michael op Magnetic Island. Dit was een periode waarbij ik zelf niet aan het roer stond. En was mede om die reden emotioneel uitputtend voor mij. Gelukkig vloog ik 9 oktober naar mijn oom Arjen in Sydney, waar ik een aantal dagen had om bij te tanken. Ik heb erg genoten van de tijd met mijn oom samen! Naast de toerist uithangen en zeilen op zijn trimaran, hebben we vooral lekker veel gepraat.
15 oktober was het tijd om het land te verlaten waar het kleingeld zo zwaar en onlogisch is, waar ik lange tijd op blote voeten heb gelopen, waar de luchten en sterrenhemel on-be-schrijv-e-lijk mooi zijn en waar ik de kokosnoten van het strand heb geraapt om ze vervolgens van kant te maken. Intens heb ik kunnen genieten van deze prachtige natuur. En dat maakte het contrast met Bangkok behoorlijk groot.
Gedurende mijn vlucht naar Bangkok had ik veel moeten huilen (zoals ik dit reis jaar altijd doe in een periode van omschakeling). Dit keer omdat ik door tig angsten heen ging. Ik was zo bang dat ik het niet alleen zou redden. Angst om niet alleen de weg te kunnen vinden. Angst om geen toegang tot geld te hebben. Angst om overvallen te worden. Angst om verkeerd voedsel te eten, omdat ik dan ernstig ziek word, zonder dat er iemand zou zijn om voor mij te zorgen. Maar als je je angsten bekijkt, dan valt zelf het ergst denkbare scenario wel mee. Het is maar net hoe je er tegen aankijkt. En deze les begin ik een stukje te leren in mijn huidige reisperiode. Dat onze geest het meest krachtige middel is waar we over beschikken omdat je je eigen realiteit creëert.
Dat maakt dat ik van het prachtige offer gebruik maak wat Joost me heeft aangeboden (Joost nogmaals ontzettend bedankt dat je je appartement ter beschikking stelt nu je op vakantie bent!). Ik verblijf nu buiten het centrum van Bangkok, waar ik nog geen toerist heb gezien. En mede hierdoor ontdek ik hoe heerlijk en leuk ik het vind om alleen te zijn (dit had ik werkelijk nooit gedacht!). Ik maak veel contact met de Thaise mensen om me heen en dat is echt hilarisch! Mijn beste vriend is nu google translate, wat ik dan aan de Thaise mensen laat lezen of ik laat mijn telefoon het uitspreken voor de niet geletterden. Dit is genieten! Thaise mensen zijn zo behulpzaam en de hele familie, straat, omgeving wordt erbij gehaald om mijn vraag te beantwoorden. Ik voel me een koning te rijk hier en geniet enorm van al het lekkere eten hier (precies spicy genoeg;)), de Thaise massage (heerlijk om uitelkaar getrokken te worden en iemand die over je heen loopt;)) en zelfs genoot ik ervan om door de stromende regen te lopen. Door plassen van 10cm diep heb ik gebanjerd en kwam thuis als een verzopen katje met een glimlach van oor tot oor.
Ik stuur je warme gedachtes vanuit de grootste stad van Thailand (กรุงเทพมหานคร, Krung Thep Maha Nakhon)
-
19 Oktober 2013 - 11:37
Marjolijn:
Veel liefde terug en geniet van het alleen zijn! -
19 Oktober 2013 - 18:33
Wilma:
Roos, wat ben je een held. Een avontuur voor de vorming van je geest. Ik hoop dat je veel leert en hopelijk in aanraking komt met Healing Meditation (ik volg die opleiding) dat is zo heerlijk, een openbaring, go for it girl!!! -
20 Oktober 2013 - 00:04
Joost:
Ha ha... en ik maar denken dat ik vergeten was je de leuke plekjes van de buurt te verklappen. Zelf ontdekken is dus ook erg leuk! Inmiddels vanuit een zonovergoten en lekker fris Sunshine coast. Leuk, hou die reisverslagen er in. Zie je hopelijk ergens later komende maand... Groet. -
20 Oktober 2013 - 13:06
Bianca:
Ha Roos,
Wat een avontuur. En weer een hele omschakeling, van Australië naar Azië. Weet je al wat je plan is na Bangkok?? Chill dat je toch een soort van rustig kan acclimatiseren in Bangkok, in het huis van een bekende van je. Lekker over de markten struinen en al het pittige eten past je wel denk ik;).
Als je het leuk vindt kunnen we misschien een keer skypen? Kunnen misschien ook een groepsskype doen haha, met de andere meiden ook. lijkt me ook mooi:P.
Heeel veel plezier. Blijf geniet van de regen en andere dingen om je heen.
Liefs Bianca -
20 Oktober 2013 - 17:57
Martin En Maud:
Dag lieve Roos,
Wat genieten we van jouw stoere staan in jouw nieuwe ontdekkingen en ervaringen tijdens jouw reizen.
We zijn trots op je.
Dikke knuffel!
Liefs Martin &Maud. -
20 Oktober 2013 - 20:18
Tessa:
Genieten jouw blog! Leuk om mee te lezen hoe je het ervaart en zo te horen leer je een hoop waar je nog veel aan hebt op de mooiste plekken van de wereld. We missen je hier echt wel een beetje hoor! Sanou mak mak! (Als het goed is, is dat Thais voor 'geniet' ;)
Liefs! -
21 Oktober 2013 - 22:48
Marc, Noa En Marrit:
Lieve Roos, leuk om je verslag te lezen....en dat je mijn bezorgdheid weer een beetje getemperd hebt; na je vorige verslag " confessions of a traveler" maakte ik me toch echt wel zorgen om m'n "kleine" nichtje.
Geweldig om je ervaringen te lezen en hoe je, je persoonlijke ontwikkeling omschrijft.
Fijn dat je het zo naar je zin hebt met.....jezelf; mooi!
Liefs -
21 Oktober 2013 - 23:16
Henriëtte:
lieve roos dat is nog eens genieten, echt in alle vormen. jij komt hier heel sterk uit ik vind het heel mooi om te lezen dat jij het met jezelf goed kunt vinden( uiteindelijk is het dat waar het om gaat )
roos tot gauw op de mail, ik kijk er naar uit veel liefssss van jetje xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
