G'day Mates

Op dit moment (8 mei) ben ik 74 dagen geleden vertrokken uit Nederland en is het 58 dagen geleden dat ik wat heb geschreven. Dus tijd voor een vervolg.

Naast het ‘gewone’ au pair werk, waarbij ik elke ochtend wordt gewekt door m’n wekker (men at work – down under), heb ik nog drie bezoekjes aan Melbourne gebracht en aan Tasmaniё. Om met mijn tweede bezoekje aan deze awesome city, die vier uur ten zuiden van Barham ligt, maar te beginnen:

Vrijdag de 29ste (paasweekend) heb ik eerst met de familie paardgereden en mudcake gebakken. ’s Middags ben ik naar Melbourne gegaan om met Karen af te spreken. Karen is een vriendin van Mason en ik had haar de vorige keer ontmoet toen ik in Melbourne was. Ze had toen aangeboden dat de eerstvolgende keer dat ik in Melbourne zou zijn, bij haar zou kunnen slapen op de bank (couchsurfen). En zo stond ik die vrijdagavond voor haar deur. Spannend om aan te bellen bij een zo goed als vreemde die ik alleen kende van een avondje aan de bar. Gelukkig had m’n intuїtie me niet in de steek gelaten, en heb ik vier super leuke dagen met Karen gehad.

Na een heerlijk paasweekend in Melbs (ja de Australiёrs korten echt werkelijk alles af), ben ik begonnen met netball. Alle mannen spelen in de herfst/winter Footy (American Football maar dan op z’n Australisch) en de vrouwen netball. Dus nu ik toch in Australiё ben, I will give it a shot;). Je hebt in een team 7 spelers en je speelt vier keer een kwartier. Meer van de regels weet ik ook niet;) haha. Behalve dat je een meter afstand van je tegenstander moet houden als ze aan de bal is en dat je geen fysiek contact mag hebben. Met deze twee regels heb ik de meeste moeite om ze tot me te nemen. Tijdens mijn eerste wedstrijd, 4 mei, ben ik daar minstens 25 keer voor afgefloten. Pfff, vermoeiend! Aan het eind van de wedstrijd werd er een speler uitgekozen die voor zijn doen goed gepeeld had, en kreeg ik een 20 dollar ‘reward’ uitgereikt, lekker Amerikaans.

De laatste twee weken van april was ik vrij omdat de familie 2 weken op vakantie ging. Ik zat al vrij snel in dubio tussen de Filipijnen waar Agnes (een oud studiegenootje) mij zou leren duiken, of Tasmaniё verkennen in een campervan met Tanja (Toeter collega). Het laatste werd het! 13 April vloog ik naar Launceston waar Tanja en ik een nacht bij Oli gingen couchsurfen. Was het maar een ‘couch’, ik kreeg een gammele hangmat. Maar daar bedankte ik vriendelijk voor en heb zelf wat kussens bij elkaar geraapt om een kingsizebed na te bootsen (bijna gelukt;)). De volgende dag hebben Tanja en ik onze ‘Happy camper’ opgehaald en zijn we super vrolijk, zwaaiend naar iedere tegenligger, gaan rijden in westelijke richting. Echte ‘Happy campers’ waren wij!

Een korte toelichting over deze deelstaat van Australiё: Tasmaniё is ontdekt door de Nederlander Abel Tasman in 1642 en staat op de werelderfgoedlijst voor zijn natuur en cultuur. Het eiland is 68.401 km² en had in 2012 een indrukwekkende 512.100 inwoners. Dat is 7,49 inw/km². In tegenstelling tot Nederland met zijn 16.730.632 (2012) inwoners op 37.354 km² (waarvan 18% water). Dat zijn 447,9 inw/ km². Even op het o zo betrouwbare Wikipedia opgezocht, maar het geeft je een idee dat rondrijden door deze stilte in de bergen en langs de zee adembenemend was.

Tan en ik reden gemiddeld 4/5 uur per dag en probeerde zoveel mogelijk te zien van het eiland. Eerst hebben we de westkust verkend met zijn prachtige natuur en kleine dorpjes. In deze dorpjes kwam je vaak een ‘bijna moeders mooiste’ tegen die maar beter niet konden lachen; Tanja en ik hadden samen meer tanden dan het hele dorp. In het zuiden zijn we niet echt geweest omdat dat alleen National Park is. Hobart (de hoofdstad) en Port Arthur zijn het meest zuidelijk waar we zijn geweest. In Hobart zijn we naar een chocolade fabriek geweest, naar het zwembad (was echt nodig na drie dagen niet douchen;)), en MONA. MONA is een 75 miljoen dollar museum met moderne en oude kunst, waar we ook een heerlijke wijn- en bierproeverij hadden met fantastisch uitzicht op de wijngaarden.

Na Hobart zijn we een kijkje gaan nemen naar de overblijfselen van de vroegere gevangenis in Port Arthur. Daarna was de oostkust aan de beurt. We hebben aan de oostkust zelf gefileerde vis gegeten, lagoons gezien, hikes gelopen, Wineglassbay en nog vele andere prachtige baaien gezien, blowholes, tasmanian devils naast onze campervan gehoord en ieder met muziek in onze oren samen gedanst tot we erbij neervielen! Wat was dat enorm lekker!

In het noorden hebben we ons meer georiёnteerd op de rode en witte vloeistof die Tan en ik zo enorm smakelijk vinden. We zijn in de Tarmar Valley (dé wijnregio) menig winetasting bij langsgegaan om onze smaakpapillen te verfijnen. Op onze laatste dag in Tasmaniё hadden we wel een tasmanian devil gehoord, maar nog niet gezien. De Tasmaanse duivel is een zwart-wit gekleurd, 60 cm lang, vraatzuchtig en vleesetend buideldier. En die moest nog even gespot worden. Dus een bezoekje aan een wildlife park werd nog even geboekt vlak voor vertrek.

Na 12 geweldige dagen met Tan in Tas;), waarin we veel hebben gezien en gedaan, had ik moeite om afscheid van haar te nemen. Eenmaal op Melbourne airport heb ik een lift geregeld naar het huis van Karen en Gemma (huisgenoot). Ik heb nu tot drie keer toe een lift geregeld van de luchthavens Launsecton (1x) en Melbourne (2x) en had binnen 4 minuten altijd wel een liefdadige Australiёr gevonden (sorry mam, maar dat heeft me wel 3x $17,- bespaard). Eenmaal bij Karen en Gemma aangekomen heb ik weer vier super dagen in Melbs gehad en voelde ik me daar enorm thuis. Mede om deze reden en dat ik mijn reisplannen wat bijgesteld heb, heb ik besloten om een maand eerder bij de familie weg te gaan. Ik ga dan wonen en werken in Melbourne voor een tijdje. Dan krijg ik daar ook de kans om aan mijn Engels te werken en aan m’n eerste yogalessen deel te nemen. Ik vind het wel spannend om deze stap te gaan nemen omdat, sinds mijn aankomst hier ben ik me weer een stuk kwetsbaarder gaan voelen en uit mijn vertrouwde comfortzone. Maar dat neemt niet weg dat ik weer uitkijk naar een nieuw avontuur! And Melbourne it is!

Lots of love,

Roos

Ps. Bedankt iedereen voor de recepten! Schroom niet om te posten als je nog een gezond en lekker recept te binnen schiet. De kinderen zijn fantastische consumeerders!